ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.

 Αγαπάμε την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τους αγαπημένους μας και δεν αντέχουμε να τους βλέπουμε να υποφέρουν. Αισθανόμαστε ότι θα έπρεπε να μπορούσαμε να τους λυτρώσουμε από τον πόνο και  την οδύνη τους, να χτυπήσουμε μαγικά ραβδάκια και να τους κάνουμε χαρούμενους, υγιείς, δυνατούς, ευτυχισμένους. Τι σημαίνει όμως αγάπη και δύναμη; Πότε είμαστε δυνατοί και πότε όχι; Τι απόσταση θα πρέπει να κρατήσουμε και πώς να συμπεριφερθούμε στον πόνο ενός αγαπημένου μας;

     Η μεγάλη αγάπη έχει δύναμη και είναι σκληρή. Η φτηνή αγάπη είναι ήπια και δεν μπορεί να αντέξει τον πόνο. Μπορούμε να το δούμε αυτό σε μια εργασία αναπαράστασης. Κάποιοι συγκινούνται βαθιά από την εργασία. Στο κοινό κάποιοι ξεκινούν ένα αναφιλητό. Έπειτα, ένας από εκείνους που δεν μπορούν να αντέξουν τον πόνο πηγαίνει στο άτομο που κλαίει και προσφέρει παρηγοριά. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η παρηγοριά είναι επιθυμητή, αλλά επειδή το άτομο που προσφέρει την παρηγοριά τη χρειάζεται.

       Αυτή η αγάπη είναι αδύναμη. Παρεμβαίνει στην ψυχή του άλλου ατόμου, χωρίς καμία εκτίμηση για το τι θα μπορούσε να υπηρετήσει με καλό τρόπο την καρδιά των άλλων. 

 Πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε τον πόνο των άλλων χωρίς να

παρεμβαίνουμε. Υπάρχει ένα όμορφο παράδειγμα για αυτό στην Βίβλο.

     Ο Ιώβ χτυπήθηκε σκληρά από τον Θεό. Όλα του τα παιδιά πέθαναν. Βαθιά πληγωμένος κάθισε σε ένα σωρό κοπριάς. Τότε ήρθαν οι φίλοι του να του προσφέρουν ανακούφιση. Τι έκαναν; Κάθισαν σε μία απόσταση και δεν είπαν κουβέντα για επτά μέρες. Αυτή ήταν δυνατή αγάπη.

    Ένας χειρουργός που εκτελεί μία εγχείρηση και ξεσπάει σε δάκρυα μπορεί να είναι συμπονετικός, αλλά τυφλωμένος από τα δάκρυα είναι επίσης ανίκανος να συνεχίσει την εγχείρηση.

   Αν θέλουμε να βοηθήσουμε αντιμετωπίζοντας ένα μεγάλο βάσανο, πρέπει να πάμε σε υψηλότερο επίπεδο. Σε αυτό το υψηλότερο επίπεδο βρισκόμαστε χωρίς συναισθήματα αλλά ακόμη γεμάτοι αγάπη. Ο επιτυχημένος χειρουργός κάνει την επέμβαση χωρίς να γίνεται συναισθηματικός, αλλά γεμάτος αγάπη. Σε αυτή την κατάσταση ο χειρουργός μπορεί να δουλέψει.

   Ένας βοηθός, που πραγματικά θέλει να είναι χρήσιμος, πρέπει να είναι ικανός να φέρει τον πόνο των άλλων ανθρώπων χωρίς να απορροφάται μέσα του. Αντέχοντας τον πόνο των άλλων ανθρώπων ο βοηθός γίνεται πηγή δύναμης, χωρίς καμία παρέμβαση. Συνήθως ο άνθρωπος που έχει ένα πρόβλημα μπορεί να το αντέξει. Όταν κάποιος άλλος θέλει να το σηκώσει για εκείνον, εκείνος γίνεται αδύναμος. Μπορούμε να το δούμε αυτό στους εαυτούς μας. 

   Όταν βλέπω κάτι σε ένα άλλο άτομο και πραγματικά θέλω να του το πω, αλλά κάνω πίσω και δεν λέω τίποτα, μου κοστίζει δύναμη. Η δύναμη που μου κοστίζει για κάνω πίσω γίνεται δύναμη για το άλλο άτομο. Ξαφνικά, αυτό που ήθελα να πω έρχεται στο άλλο άτομο. Και επειδή πάει σε εκείνο το άτομο μόνο του, μπορεί να το δεχτεί πλήρως, καθώς είναι δικό του. Όταν δεν μπορώ να το αντέξω και ενδίδω στην ανάγκη να το πω, νιώθω ανακουφισμένος που το είπα. Αλλά έχω αφαιρέσει δύναμη από τον άλλο. Ακόμα και αν αυτό που ήθελα να πω είναι σωστό, δεν μπορεί να το πάρει γιατί προέρχεται από έξω.

 Έτσι αυτός ο περιορισμός είναι η πηγή του σεβασμού και η πηγή της αγάπης.

 Bert Hellinger